BTS

هیسی کشیدم فکمو که از شدت سرما منقبض شده بود رو حرکت دادم به ساختمون بزرگ روبروم نگاه کردم...

آروم آروم سعی درمتقاعد کردن خودم داشتم...

"ببین پارک جیمین....

اگه الان بخوای بری داخل تا تهیونگ رو ببینی باید یادت باشه که هوبی هم اونجاست و ممکنه تورو ببینه...و خودت بهتر از من میدونی وقتی بفهمن اومدی اینجا اونم تو این وضع هوا...چه بلایی به سرت میارن هوم؟"

سرمو تکون دادم...درسته!

اما نه!....بالاخره که باید ببینمش چرا هی بهونه میارم؟

خواستم سمت در قدم بردارم که باز یه چی تو ذهنم آلارم داد:"خیلی خب....اگه واسه بهانه میگی بت میگم اونا رو بنداز کنار اوکی مهم نیستن...حالا به این فکر کن که اگه کسی بفهمه صد در صد اوما هم میفهمه...حالا اگه بخوایم خوش بین باشیم میگیم با دیدنش مشکلی نداره اما اینکه به دروغ گفتی میری هوا بخوری رو چطور میخوای جمع کنی؟؟"

بدم نمیگه ها...اگه بفهمه بهش دروغ گفتم بیشتر ناراحت میشه...!

آههه خدایا...چیکار کنم پس؟

کلافه عقب برگشتم از دور صندلی دیدم به سمتش رفتم چنان با عصبانیت روی صندلی نشستم که یه لحظه صدای شکستن تک تک استخواناش رو حس کردم...!

چینی به پیشونیم دادم آخی گفتم در حالی که منشا درد رو با دستم ماساژ میدادم به زمین و زمان بد بیراه میگفتم!

بعد از اینکه کمی دردش خوابید معترض دست به سینه نشستم با اخم به مردمی که هر کدومشون متفاوت از دیگری وارد اون ساختمون بزرگ میشدند نگاه کردم.

خاک توسرت پارک جیمین.....حتی عرضه ی اینو هم نداری که بری داخل و اونطور که دلت میخواد اون احمقو ببینی!

دستامو که از شدت سرما قرمز شده بودند بهم چسبوندم نزدیک دهنم بردم تا کمی گرمشون کنم.

به دور وبرم نگاه کردم وقتی اون چیزی رو که میخواستم پیدا نکردم شروع کردم به غرغر کردن:لعنت به این شانس...یه گلی،برگی،شاخه ایی،درختی هیچ کوفتی پیدا نمیشه که عین این فیلما تک تک گلبرگاش رو بکنیم بفهمیم تهش باس چه غلطی کنیم...بریم داخل یا نه؟!

اخم کردم!

دو دقیقه ایی تو همون حالت موندم...تو خودم جمع شدم فکم مدام بهم ساییده میشد با سرمایی به مغز استخونم رسید کلافه از جام بلند شدم:هاییش...اینطوری که پیش بره همینجا یخ میزنم میبرنم کارخونه یخ سازی...!

اصن جهنمو ضرر...به درک من میخوام ببینمش کی میخواد جلومو بگیره؟!

بعد از گفتن این حرف مطمئن به سمت در ورودی راه افتادم...

میخواستم سمت در بدوئم تا زودتر از این وضعیت مضخرف هوا خلاص شم اما وقتی به این فکر کردم با این کارم ممکنه زخمام از هم باز شن باز جاشون درد بگیره کلا منصرف شدم!!

در شیشه ایی بیمارستان از هم باز شد سریع به سمت در خیز برداشتم...!

وقتی داخل سالن رفتم باد گرمی که تو صورتم پخش شد باعث شد تا فکم از هم باز بشه و دمای بدنم کمی بالاتر بره...

بعد از اینکه از گرمای تو سالن به طور کامل لذت بردم سمت پذیرش رفتم و از خانومی که با روپوش سفید پشت میز نشسته بود با پرونده ها سروکله میزد پرسیدم:ببخشید...شماره اتاق بیمار کیم تهیونگ چنده؟

زن سرشو بالا آورد با گیجی پرسید:بله؟؟

پوفی کشیدم موهامو که تو پیشونیم ریخته بود رو با دست عقب دادم:اتاق بیمار کیم تهیونگ...

زن سری تکون داد:آهان بله....اممم چند لحظه لطفا...اتاق شماره ی 213...دست چ....

بی توجه به بقیه حرفش تشکر کردم سریع به سمت اتاقا رفتم...خودمم دلیل این عجله رو نمیفهمیدم!

تک تک اتاقا رو از نظر گذروندم تا به اون اتاق رسیدم زیر لب زمزمه کردم:213

ایستادم!

نفس هامو مرتب کردم تا سه شمردم...هووووف چرا استرس دارم؟؟

-حالا فرضا رفتی تو...میخوای چیکار کنی؟

از خودم پرسیدم هیچ جوابی نداشتم!

+میرم داخل...اگه...اگه خواب بود فقط تماشاش میکنم اینطوری لااقل این قلب کوفیتمو آروم میشه...!

-اگه بیدار بود چی؟؟

+خب...خب...آههه بیخیال نمیدونم!...امیدوارم اینطور نباشه!

با این امید دستمو نزدیک دستگیره بردم...

بار دیگه نفس عمیقی کشیدم تا مطمئن شم که نفسام مرتبه و زیاد نشون نمیده تا خود اینجا عین چی دوییدم که اگه یه وقت بیدار بود همچین فکر نکنه برام مهمه برا دیدنش خودمو به آب و آتیش زدم!!!

فشار کوچیکی به دستگیره وارد کردم در باز شد.

آروم آروم درو فشار میدادم تا بهتر بتونم داخل رو دید بزنم!

سرمو داخل بردم کل اتاقا زیر و رو کردم...نه مثل اینکه خدا یه بارم که شده از ما خوشش اومد اونطور که میخواستیم برامون همه چی رو ردیف کرد!

نمیتونستم دروغ بگم...باورم نمیشد هیچکس تو اتاق نبود تازه جدا از اون تهیونگ هم خوابیده بود!

با خوشحالی درو بستم...اونقدر شاد بودم که به کل یادم رفت درو باید آروم ببندم...در با شدت بهم برخورد کرد صداش حتی گوشای منو درد آورد چه برسه به تهیونگ.....

چییی؟؟؟

آخ تهیونگ...

سریع سرمو به سمت تخت تهیونگ بردم تا ببینم در چه حاله...

چشماشو رو هم فشار داد تو جاش تکون خورد...

سریع به سمت تخت دوییدم طوری زیرش قرار گرفتم که اگر بیدار میشد تو زاویه دیدش نباشم...دستامو بهم مشت کرده بودم مدام زیر لب به خودم فحش میدام...

اگه بیدار بشه چه غلطی باس کنم؟؟

خاک تو سرت پارک جیمین...ینی خاااک!!

مدتی تو همون وضعیت موندم وقتی هیچ صدایی نشنیدم محکم از جام بلند شدم که سرم مستقیم که گوشه ی تخت خورد صدای عجیب غریبی تولید شد...!

داشت گریم در می اومد...خودمم دلیلش رو نمیدوستم...از شدت درده یا از دست و پا چلفتگیم؟؟

همونطور که با دستم محل برخورد رو ماساژ میدادم اینبار به صورت خیلی جنتلمنانه سعی در این داشتم که بی هیچ سروصدایی کارمو تموم کنم اونم با وجود اینکه هر لحظه ممکنه یکی این درو وا کنه بیاد داخل و...!

به تهیونگ نگاه کردم که چشماش بسته بود اخم بامزه ای به پیشونی داشت...

نمیتونستم دروغ بگم....یه لحظه با دیدن قیافه ی کیوتش قند تو دلم آب شد!!

جاااااااان؟؟

کیوت؟؟

اونم کی تهیونگ؟

آخ پارک جیمین ضربه به سرت کار دستت داد...پاک خل شدی!!

گلومو خیلی آروم صاف کردم سعی کردم این افکارو از ذهنم بیرون بندازم.

به جلو قدم برداشتم...حالا دیگه درست بالا سرش وایستاده بودم.

یکبار کل اعضای صورتشو از نظرم گذروندم..

"درست سه هفته میشه ندیدمت نامرد!

خودمم نمیدونم چرا...ولی دلم برات تنگ شده!

با وجود اینکه آخرین دیدارمون اصلا چیز قشنگی نبود!

من چم شده تهیونگا؟"

بی اختیار بغض کردم..لبامو گاز گرفتم تا مانع ریختن اون اشکای لجوج بشم...

دستشو گرفتم به سمت خودم چرخوندم با دیدن زخم عمیقش که رو دستش جا خوش کرده بود نفسم حبس شد!

با درک موقعیت مثل کسی که یه سم مهلک به بدنش وارد شده باشه وا رفتم...انگار روح از تنم خارج شده بود...!

سرمو ناباورانه تکون میدادم...

"یاا کیم ته..تهیونگ...تو که واقعا همچین...کاری نکردی هوم؟

بگو که به...به خودت آسیب نزدی!

بگو که این زخم واقعی نیست!

تهیونگا؟"

اونقدر دندونامو رو لبم فشار داده بودم که حس میکردم الاناس که ازش خون بیاد...چشامو بستم اولین قطره ی اشک رو زمین سرد فرود اومد...

"تهیونگا..

توی احمق چه بلایی به سر خودت آوردی؟

چطور تونستی؟

برای چی؟

آخ خدا..."

آب بینی مزاحمو بالا کشیدم با بغض آروم زمزمه کردم:من نمیدونستم حالت انقدر بده!

منو ببخش...

"نه تهیونگ..نباس اینطور میشد...

من نمیخوام تورو هم از دست بدم..

تحت هر شرایطی چه بد یا چه خوب میخام کنارم باشی...یا نه!....من کنارت میمونم!

دیگه نمیذارم به خودت آسیب بزنی..

نمیدونم چی آزارت میده..چی تو گذشتت بوده ولی میخام با هم درستش کنیم...

میخوام تو این مسیر باهات بیام!

راستش اصن نمیدونم حسم درسته یا نه..

نمیدونم تو چه حسی به من داری ولی من...

دلم میخواد کنارت باشم...

حتی اگه باز هم درد بکشم کنارت میمونم!

اینو به دلم قول میدم...!"